Cukier – najlepiej w ogóle nie jeść

Cukier – najlepiej w ogóle nie jeść

Kiedyś mówiło się, że cukier krzepi. Dziś mało kto używa tego zwrotu. Dziś wiadomo, że cukier sprzyja stanom zapalnym w organizmie, infekcjom oraz rozwojowi bakterii, a także nowotworów. Co do raka to również już od jakiegoś czasu mówi się, że jego pożywieniem jest właśnie cukier. Dlatego też przy naturalnym leczeniu nowotworu istotne jest m.in. wyeliminowanie cukru przetworzonego z diety. Na ten temat sporo informacji znajdziecie na stronach internetowych.

Opiszę jak na mnie działa odstawienie słodyczy.

Jeszcze do niedawna zjadałam prawie każdego dnia około pół tabliczki czekolady. Około 10 lat temu jadłam głównie czekoladę mleczną, z czasem zamieniłam ją na gorzką, bo ta mleczna stała się dla mnie za słodka i po prostu mdląca. Czekoladę zjadałam z reguły tuż po obiedzie, bo wtedy nachodziła mnie straszna ochota na coś słodkiego, czasami także wieczorami chętnie podjadałam jakąś czekoladkę. Po dostarczeniu do organizmu takiej bomby cukrowej czułam się nawet nie tyle co ospała, ale otępiała. Co więcej, najczęściej zjedzenie połowy czekolady kończyło się w toalecie i zastanawiałam się na jakiej zasadzie ta czekolada działa. Natomiast po zjedzeniu innego rodzaju słodyczy, ale nie czekoladowych, doświadczałam obstrukcji.

Obecnie trwa czwarty miesiąc mojej suplementacji witaminami C i D3 z K2. Rano zjadam/wypijam ziarenka siemienia lnianego zalanego wrzątkiem wieczorem poprzedniego dnia. Obecnie w ogóle nie czuję łaknienia słodyczy. Co więcej, nawet jak mnie ktoś częstuje, albo słodycze leżą na wyciągnięcie mojej ręki, to ich nie biorę, bo nie czuję absolutnie żadnej pokusy. Aktualnie słodycze mogą dla mnie nie istnieć i są mi całkowicie obojętne. Za to zauważyłam, że w momentach głodu mam ochotę zjeść treściwe jedzenie warzywno-proteinowe. Nawet jak jestem głodna, to nie sięgam po łatwe przekąski typu batoniki, ciasteczka, bo nawet wtedy nie mam na nie ochoty.

Jak to działa? W internecie jest masę teorii na ten temat, ale trzeba mieć na uwadze, że każdy organizm jest inny i inaczej reaguje, więc czynnik, który zadziałał u mnie i przyniósł efekt w postaci zaniku łaknienia słodyczy, u kogoś innego może nie być równie skuteczny.